Мај 1944 година, после крвавата ноќ меѓу коишто беше стрелан Панде Стефановски, Мице Џурбиковски од село Курбиново се слушна понатака дека од Крани, од Љубојно и од Брајчино се стрелани, меѓутоа ние не ги познававме само што тоа беше слушнато.
По два-три дена, после убиството на овие луѓе спроведена беше една акција интернирање на лица коишто беа провалени во текот на овие што беа паднати во затвор, фамилии беа провалени што чувале илегалци, одржувале врски и фамилии на коишто тогаш излегоа нивните членови од семејството. Во ова време бевме интернирани триесет и две души како таму не нарекуваа ристанти.
Три фамилии беа интернирани од Болно, меѓу кои фамилијата на Атанасовски Борис- Ќазо, таткото, мајката и жената со три деца, фамилијата на Танас Грнецо од Покрвеник, жената две или 3 деца не се сеќавам колку беа, и старата мајка кузне колку беше стара, се сеќавам кога ја донесоа таму ние реагиравме што оваа жена ќе ви нашкоди ако ја оставите дома, и на крајот не прашаа тие и викаат колку години имаш бабичко, оваа одговори дека имала 28 во 29, изгубена беше жената. И по вака настојување наше ја вратија ја фатија не ја вратија неа.
Од Евла беа три фамилии на Панде Камшик жената Мила и со 3 деца, на Михајло Јосифовски беше мајката со три деца од Евла, односно четири фамилии се од Евла. На Крсте Јоновски жената со две деца, не се сеќавам по име како се викаше знам дека Крстејца ја викавме, жената на Борис Ќазо со мајката, жената и со три деца тоа 5 беа петчлена од таа фамилија, фамилијата на Михаил Јосифовски, мајка му со три деца и Мила Камшиковска на Панде Камшиковски жената со три деца, тоа беа од Евла. Од Царев Двор беа на Кире Прцуловски жената и синот и фамилијата на Никола Бодосовски по име мајката се сеќавам се викаше Васа, таткото Цветко и сестрата Николина. Од Дрмени беше интернирана жената на Јосиф Зеленковски Илиевски со едно дете, сегашниов директор помдиректор во Агроплод тогаш беше 4-годишно дете, реков фамилијата на Танас Грнецот, жената со две деца или со 3 точно не се сеќавам, али најсигурно беше со три, затоа што бројкава како што не прозиваат таму 32 ристанти сигурно таа беше со три деца.
Тоа сакам да кажам дека не беа на сите што беа излезени во партизани нивните фамилии на интернирани туку само овие.
Е, сега за Подмочани беше интернирана Мила Стефановска со децата Петре и Душанка, ние бевме Шушевска Флора, Гена и Милева и Божана Јовковска од Љубојно, мајка му на Јовко Јовковски. Во тоа време беше вака многу тешко. Сакам да се одбележи дека беше извршена интернација. Само уште два збора да речам за партиската организација. Живко и Јовков зборнаа и спомнаа неколку личности, меѓутоа во Подмочани покрај ние што бевме активно вклучени поврзани, вклучување на илегалци, со едно со друго, ние имавме опфатено голем број на младинки и младинци. Дури сакам да кажам ја имавме обухватено и ќерката на Трајко и двата синови, коишто активно се вклучија во текот на 1944 година и пружаа неизмерна помош од облека, чорапи па и од другите младинки и младинци.
Кога ние бевме овие фамилии интернирани младината и жените АФЖ тоа беше Деса Дојчиновска, Веса Кусакоска, Зорка Мицалевска и уште неколку, и овие младинки што беа споменати од Живко, Јовко и јас што ги споменувам сега, организирале доброволна работа во којашто цело село учествуваше во прашањето на пченките во жетвата, дури ние се вративме при крајот на јули дури и вршидбата и после тоа сите други работи што требаше да се вршат како на нас така и на фамилиите на паднатите борци во тоа време. Сакам да речам дека младината беше тогаш толку активна, толку слободна, слободно се пееја песни, слободно се играше поготово таа година на Велигден кога излегуваше групата на партизани, јавно ора се тргаа со „Млада партизанка“ и никој од никого не се чуваше во тоа време.
Сеќавања 1944-1945, стр. 91-93