Добредојдовте на МедијаВики за Подмочани
Кочо Кочовски
| Кочо Кочовски | |
|---|---|
| Роден | 1879 |
| Место роден | Подмочани |
| Починат | 27 август 1903 |
| Место погребан | неизвесно |
| Сопружник | |
| Деца | |
| Татко | Илија |
| Мајка | |
| Роднини | |
| Познат | |
Животопис
Кочо Илиев Кочовски. Роден е во селото Подмочани околу 1879 година. Основното училиште го завршил во родното село. Со проширувањето на активностите на Македонска револуционерна организација во 1894 година, во Ресен се одржал познатиот собир при осветување на црквата ,,Св. Кирил и Методиј ''. На овој собир било одлучено да се прошири мрежата на Организацијата. Тоа значело формирање на околиски комитети, селски комитети, околиски и селски чети, зачленување на нови револуционери и др. Меѓу тогашните членови на Организацијата во село Подмочани, највеќе се истакнал Кочо Кочовски кој бил назначен за селски војвода. Тој ги контролирал селата околу селото Подмочани, а за својата работа одговарал пред околискиот војвода Славејко Арсов. Поради таа функција тој бил наречен "Преспанскиот војвода".
Во Илинденското востание населението на Подмочани зело масовно учество. Значајно место во тие судири и самата организација на борбата му припаѓало на месниот војвода Кочо Кочовски. Со него се поврзува и организираното бегство на населението во подножјето на Баба (планина) кај месноста наречена ,,Фурни". Таму бил организиран заеднички живот: исхрана (оттаму местото се нарекува ,,Фурнине"), одбрана и др. Турскиот аскер го ограбил и изгорел празното село, но не запрел на тоа. Организирал потера по избеганите. Во борбата помеѓу четите и турскиот аскер учествувале 100 востаници и 1500 турски војници и башибозук. По наредба на војводата Кочо, жените и децата се вовлекле подлабоко во шумата. Комитите со својот војвода останале да даваат отпор до последниот здив.
Кочо Кочовски со четата од Подмочани, околу 80-90 души и со 500 невооружени мажи, жени и деца кои бегале од селата и несигурните збегови, тргнал кон Пелистер. Кон Пелистер се насочила и четата на Славејко Арсов. Кочовски и Арсов се искачиле на врвот „Вртушка“ на 2.000 надморска височина. Таму го нашле членот на Главниот штаб, Анастас Лозанчев кој бил пристигнат во реонот, па и тој се вклучил во згрижувањето на востаничките сили и населението. Кочовски, по два дена престој на врвот на Пелистер, заедно со населението и четата тргнал назад во веќе „прегазениот“ планински збег над Подмочани. Тој се зафатил во збегот да прибере и други семејства од Подмочани, Езерани и Перово. Но збегот бил повторно откриен, ограбен и обесчестен. Аскерот истепал седум-осум востаници и ја запалил шумата. Кочовски со неколку негови четници имал задача во Езерани да ги собере таму сите жени и мажи од Подмочани и да ги однесе во логорот над Подмочани. „...Мислевме дека таму е подобро. Јоше отиде во Перово со иста цел. Се обидувавме повторно да ги собереме селаните од Подмочани: речиси половина храна од ова село остана неожнеана, па постоеше опасност да пропадне. Требаше не само да се жнее, туку и да се собира. Откако ги зел жените, Кочо тргнал кон логорот, но в зори се нашол од сите страни опколен. Кога го опколувале тој уште бил во долот кај жените и им ги кажувал дневните обврски. Стражата му јавила дека потерата е блиску. Стражата му откажала - не пукала, туку едноставно се повлекла. Кочо тргнал кон стражата, но таму веќе имало Турци. Успеал да пукне 3 пати и паднал мртов. По ова војската ги опколила жените, ги обесчестила, ги ограбила и запалила еден дел од шумата.[1]
Во борбата загинале многу комити, а бил ранет и Кочо Кочовски. Тој за да не падне во рацете на непријателот се самоубил. И убиен, војводата внесувал страв кај аскерот. Поради тоа аскерот го распарчил телото на војводата. Смртта на војводата се случила на 27 август 1903 година. [2]
