Добредојдовте на МедијаВики за Подмочани
Петар Здравковски
Од Подмочани
Животопис
- Основното училиште, нижа гимназија и првите два класа учителска школа ги заврши во Прилеп, а по укинувањето на Учителската школа образованието го продолжува во Белградската учителска школа којашто ја завршува во учебната 1931/193 година. Првото место на учествување му беше во селото Грнчари во учебната 1932/33 година, каде што остана две години. Потоа го отслужи воениот рок во школата за резервни офицери и пак го назначуваат за учител во Подмочани. Во ова село Пенко останува до почетокот на 1941 година, кога е преместен во Прилеп.[1]
- Први учители во Преспа што беа назначени, а беа од македонско потекло, по 1933 година беа Петар Здравковски (Грнчари), Ѓорѓи Ивановски (Подмочани), Науме Ристевски, Трпе Калајџиски, Јонче Цветковски и Корун Јанковски.
- Во летото 1936, за време на кампањата за општински избори, Пенко е член на раководството на штабот за изборната кампања на страната на Здружената опозиција, заедно со Глигор Тофовски, Рампо Левката, Кузман Јозифовски, Методија Соколовски и Љубен Лапе. Истото лето Пенко оди во с. Подмочани, и таму да им помогне на селаните во предизборната кампања. Таму повторно се среќава со својот соработник, учителот Ѓорѓи Ивановски од Подмочани.[1]
- Во 1939 година во Подмочани се обнови набавно - продажната задруга, со најактивно ангажирање на напредните учители - комунисти: Пенко Здравковски и Ѓорѓи Ивановски. Набрзо во задругата се зачленија најголем дел селани, а сите други дуќани скоро беа ликвидирани. Задругата се занимаваше и со откупување на кожи од јагниња и сл. Се планираше да се изгради задружен дом со магацински простор, библиотека и сл.[2]:76
- Летото 1939 година на средбата помеѓу учителот Петар Здравковски и членот на партиската келија во село Златари, Киме Нечовски, станало збор за проширување на ќелијата во Златари.[2]:80
- Првите броеви на „Комунист“ и „Пролетер“ со Ивановски ги добиваа од Цветко Узуновски.
- Многу активна дејност Пенко пројавуваше и во Здружението на учителите.
- Во годините спроти Втората светска војна Пенко организира или посетува илегални состаноци на учители во Скопје, Битола, Белград и во други места. Во 1940 го посетување партискиот курс за учители комунисти во Сијаринска Бања, која го раководеше Светозар Вукмановиќ - Темпо.
- На илегалниот партиски весник „Народен глас“ соработуваше како член на редакцијата, пишуваше актуелни статии за подготовки на востанието.
- На 2 септември 1942 , по една провала во Прилеп, Здравковски беше откриен и затворен. По пуштањето од затвор Здравковски, со уште некои другари беше интерниран во Бугарија, каде остана се до мај 1943.
- Потоа замина во партизани, во Одредот во ослободеното Кичево. Наскоро потоа тој сата член на Вториот областен комитет на КПЈ, и беше упатен во ресенскиот крај кого добро го познаваше од пред војната. Таму формира околиски комитет на КПЈ за Ресен. Имаше авторитет во тој крај што го стекна уште пред војната како народен учител. Од неговото село Подмочани, каде беше учител, голем број селани излегоа во партизани.
- На теренот на Ресенско Петар Здравковски остана до крајот на војната.
- По ослободувањето Петар Здравковски се вклучи во општествено-политичкиот и партискиот живот. Беше секретар на Околискиот комитет на КПЈ во Прилепи член на Обласниот одбор во Битола до 1947. Потоа беше член на Републичката контролна комисија и наставник на Партиската школа во Скопје до 1947, началник на Одделението за печат при Владата на НРМ и началник во Радио Скопје. Во 1949 Здравковски е поставен за Генерален секретар на Владата на СРМ, а од 1950-1953 година се наоѓа како ополномоштен министер на Сојузното министерство за надворешни работи во Република Финска. Една година потоа тој е назначен за Началник во Секретаријатот за надворешни работи, а потоа три години, до 1957, е генерален конзул во Марсеј, во Франција. По враќањето од Франција, во 1957, Здравковски е именуван за член на извршниот совет на НРМ - со функција Претседател на Советот за просвета на НРМ и Претседател на Универзитетскиот совет.
- Покрај овие функции, во два мандатни периоди Петар Здравковски беше избран и за народен пратеник во Републичкото собрание на Македонија (1951-1955 и 1957-1963) а на I, II и III конгрес на КПМ е избран и за член на ЦК КПМ. Носител е на „Партизанска споменица 1941“. Смртта го затече на функцијата амбасадор на владата на СФРЈ во Либан на 24 јули 1967.[1]
Галерија
Наводи
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Драгослав Вељковиќ. Петар Здравковски - Пенко. Напредното учителство во Македонија. Скопје: Просветно Дело. 1985. стр. 155-160.
- ↑ 2,0 2,1 Владо А. Ивановски, Ѓорги Танковски - Лилин, Кице Јанкуловски. Хронологија на настаните во Преспа (1912-1944). Институт за национална историја, Скопје. Битола 1995.
Надворешни извори
https://mk.wikipedia.org/wiki/Петар_Здравковски
Додевски, Сашо (2009). 65 години Министерство за образование и наука на Република Македонија 1944-2009. Скопје: Просветно дело. стр. 124. ISBN 978-9989-0-0750-7, стр. 124.
Драгица Крстеска. „Учениците, другарите и современиците за Пенко Здравковски“. Напредно учителство во Македонија. Просветно дело. Скопје, 1985, стр.161-162
Драгослав Вељковиќ. „Петар Здравковски - Пенко
Драгица Крстеска. „Прогресивно-револуционерната дејност на Петар Здравковски-Пенко“.
Крсто Здравковски: „Да не се заборави“, Архив на Скопје, 1982 г., стр. 153
