Добредојдовте на МедијаВики за Подмочани
Партизански одред Даме Груев: Разлика помеѓу преработките
сНема опис на уредувањето |
сНема опис на уредувањето |
||
| Ред 9: | Ред 9: | ||
== Настани == | == Настани == | ||
Во декември 1941 во Ресен пристигнаа двајца илегалци од Прилепскиот партизански одред: [[Ѓоре Велкоски]] - Милан и [[Илија Игески]]. Подоцна двајцата илегалци се легализирале и биле прифатени во Подмочани кај [[Ефтим Ристевски]] и [[Киме Шушевски]], каде се легализирале како терзии од Струга, кај Борис Србинот ([[Боривоје Костиќ]]) кој поседувал шивачка машина. Тие беа поврзани и со партиската келија на селото Подмочани.<ref>Владо А. Ивановски, Ѓорги Танковски - Лилин, Кице Јанкуловски. ''Хронологија на настаните во Преспа (1912-1944)''. Киро Дандаро, Битола 1995.</ref> | Во декември 1941 во Ресен пристигнаа двајца илегалци од Прилепскиот партизански одред: [[Ѓоре Велкоски]] - Милан и [[Илија Игески]]. Подоцна двајцата илегалци се легализирале и биле прифатени во Подмочани кај [[Ефтим Ристевски]] и [[Киме Шушевски]], каде се легализирале како терзии од Струга, кај Борис Србинот ([[Боривоје Костиќ]]) кој поседувал шивачка машина. Тие беа поврзани и со партиската келија на селото Подмочани.<ref>Владо А. Ивановски, Ѓорги Танковски - Лилин, Кице Јанкуловски. ''Хронологија на настаните во Преспа (1912-1944)'', стр. 138. Киро Дандаро, Битола 1995.</ref> | ||
Одредот „Даме Груев“ престојувал во логори во Болно-петринската планина. Бугарите успеале да го дознаат местото. Постојат разни претпоставки како дошло до откривање на локацијата. Тоа можело да биде само од лице што ја знаело локацијата. [[Јордан Наумовски]] - Калчо за откривањето на локацијата го кажува следното: „Во септември 1942 од логорот над с. Болно дезертира еден борец од Подмочани. Поради тоа Одредот беше принуден да го промени логорот на престојување.“ Истото го потврдува и [[Илија Спировки]], кој го именува дезертерот [[Крсте Ивковски]] - Велко, за кое пишува „По неколку дена колебање Крсте ја оставил пушката и покрај Болно заминал за Ресен каде имаше бавча и живеел во колиба. Оттаму замина за Битола, каде легално живеел по капитулацијата на Италија, кога во тој дел на Преспа се проширија бугарските окупатори, премина на нивна страна. | Одредот „Даме Груев“ престојувал во логори во Болно-петринската планина. Бугарите успеале да го дознаат местото. Постојат разни претпоставки како дошло до откривање на локацијата. Тоа можело да биде само од лице што ја знаело локацијата. [[Јордан Наумовски]] - Калчо за откривањето на локацијата го кажува следното: „Во септември 1942 од логорот над с. Болно дезертира еден борец од Подмочани. Поради тоа Одредот беше принуден да го промени логорот на престојување.“ Истото го потврдува и [[Илија Спировки]], кој го именува дезертерот [[Крсте Ивковски]] - Велко, за кое пишува „По неколку дена колебање Крсте ја оставил пушката и покрај Болно заминал за Ресен каде имаше бавча и живеел во колиба. Оттаму замина за Битола, каде легално живеел по капитулацијата на Италија, кога во тој дел на Преспа се проширија бугарските окупатори, премина на нивна страна. | ||
Преработка од 20:30, 31 јануари 2023
Личности од Подмочани во Битолско-Преспанскиот партизански одред „Даме Груев“[1]
- Ристо Глобочки - Мирче, 08. до 11.1942. Дезертирал. Живеел во Скопје.
- Крсте Ивковски - Велко. 08. до 09.1942. Дезертирал. Живеел во Ресен.
- Јордан Наумовски - Калчо. 08.1942 до 18.08.1943. Живеел во Скопје.
- Ефтим Ристевски. 06. до 18.08.1943. Живеел во Скопје.
- Живко Стефановски. 06. до 17.07.1943. Живеел во Скопје.
- Косте Кусаковски - Славе. 08. до 11.1942. Стрелан од Италијанскиот окупатор.
Настани
Во декември 1941 во Ресен пристигнаа двајца илегалци од Прилепскиот партизански одред: Ѓоре Велкоски - Милан и Илија Игески. Подоцна двајцата илегалци се легализирале и биле прифатени во Подмочани кај Ефтим Ристевски и Киме Шушевски, каде се легализирале како терзии од Струга, кај Борис Србинот (Боривоје Костиќ) кој поседувал шивачка машина. Тие беа поврзани и со партиската келија на селото Подмочани.[2]
Одредот „Даме Груев“ престојувал во логори во Болно-петринската планина. Бугарите успеале да го дознаат местото. Постојат разни претпоставки како дошло до откривање на локацијата. Тоа можело да биде само од лице што ја знаело локацијата. Јордан Наумовски - Калчо за откривањето на локацијата го кажува следното: „Во септември 1942 од логорот над с. Болно дезертира еден борец од Подмочани. Поради тоа Одредот беше принуден да го промени логорот на престојување.“ Истото го потврдува и Илија Спировки, кој го именува дезертерот Крсте Ивковски - Велко, за кое пишува „По неколку дена колебање Крсте ја оставил пушката и покрај Болно заминал за Ресен каде имаше бавча и живеел во колиба. Оттаму замина за Битола, каде легално живеел по капитулацијата на Италија, кога во тој дел на Преспа се проширија бугарските окупатори, премина на нивна страна.
Сепак овие кажувања можат да се сметаат за претпоставки, бидејќи досега не е пронајден веродостоен доказ според кој би можело да се каже дека Крсте Ивковски го провалил местото и логорот. После убиството на Косте Кусаковски, уплашени од претресите по куќите што ги вршеле Италијанците во потрага по партизани, домашните на Ристо Глобочки го наговориле да оди на граничната караула кај Макази и да им се предаде на Бугарите. Тој тоа го сторил и дезертирал. На 20 март 1943, за сите фатени дезертери од Одредот „Даме Груев“ Бугарите организирале судски процес во Битола. Меѓу нив биле и Ристо Глобочки - Мирче (Христо Илиев Иванов) и Крсте Ивковски - Велко (Крсто Иванов) од Подмочани. Судот ги ослободи сите обвинети наводно поради немање докази.
